کودکی

چه روزگار خوبی بود

آن گاه که زندگی

                        پر شتاب می‌گذشت .

هر خانه

خانه ی تو بود

هر رود کوچکی

                        دریای بی کرانه بود.

گل ها برای چیدن

پروانه هابرای دیدن

این دشت های خشک

سرسبز بود بود و

                        بی انتها

این آب های یخ زده در لوله های قهر

آن روزها

درچشمه های روشن سخاوت بود.

آیا

هنوز هم

باور نمی کنی

زندگی

دیروز مرده است !

                             ***                        1371«کرمانشاه »